شادی و عزا در زندگی سوری‌ها

  اگر به تقویم رسمی کشور سوریه نگاهی بیندازید می بینید که در آن هیچ روزی به عنوان روز عزا و سوگواری نه وجود دارد و نه تعطیل است. در مقابل روزهای عید و شادی تا بخواهید وجود دارد.عید قربان , عید فطر ( هر کدام با سه روز تعطیلی) ، عید ام ( روز مادر ) ، عید الثوره ، عید المولد النبوی شریف، عید العمل العالمی ( روز جهانی کارگر) ، عید المیلاد مسیح ، عید راس سنه و … از روزهای تعطیل و جشن سوری هاست.

اما از مجالس عزا وسوگواری آنچنانی که ما ایرانیان در برگزاری آنها مهارت و عادت داریم در این جا خبری نیست. مجالس ختم مردگان به صورت بسیار ساده ای و با خواندن قران ، صرف قهوه و حضور چند دقیقه ای افراد شرکت کننده پایان می پذیرد.

بد نیست بدانید که چند ماه پیش مصطفی عقاد مطرح ترین فیلم ساز سوری در جهان اسلام ( کارگردان فیلم عمر مختار و محمد رسول الله) در حمله ای تروریستی در اردن کشته شد و برای به خاک سپاری به سوریه آورده شد . من به خیال کشور خودمان انتظار داشتم در و دیوار شهر پر شود از اعلانها و اعلامیه هایی در سوگ ان مرحوم ، اما نه تنها از اینها خبری بود بلکه بعدها اتفاقی بر دیوار یکی از سالن های تاتر شهر دمشق به اطلاعیه ساده ای برخوردم که خانواده عقاد در آن محل و تاریخ برگزاری مجلس ختم آن مرحوم را اعلام نموده بودند.بی هیچ گونه عکس و تشریفات خاص.

و جالب این که در سالگرد مرگ حافظ اسد نیزهیچ گونه برنامه و مراسم خاصی در سطح شهر به چشم نمی خورد و آن روز مثل روزهای عادی دیگر بود. و جالب تر این که من این مصادفت را نه از حال و هوای دمشق بلکه تصادفا از برنامه تقویم تاریخ تلوزیون کشورخودمان این را شنیدم.

این ها را گفتم تا بگویم درست است که سوریه نسبت به ایران کشور فقیری می باشد اما این کشور فقر شادی و نشاط ندارد. همان چیزی که مردمان سرزمین ما سخت به آن محتاجند. در زندگی ساده عامه مردم سوریه شادی و نشاط جایگاه خاص خود را دارد. فلسفه حاکم بر زندگی سوری ها را شاید بتوان سهل و آسان گیری در زندگی دانست. آنها بیش از آنکه به فکر فردایشان باشند در فکر گذارن بهتر امروزشان هستند.و بی جهت نیست که کسب و کار روانپزشکان این سرزمین بی رونق و داروخانه ها خلوتند. برخلاف ایران ما)

و آیا دلیل این امر به نگاه و فلسفه حاکم بر مشی و زندگی مردمان این دیار بر نمی گردد.

شما چه فکر می کنید؟!

فروردین ۱۳۸۵