خداحافظ بن علی

نوروز امسال (۱۳۸۹) که به تونس رفته بودم، آنچه که بیش از هر چیز در سطح شهرهای این کشور خودنمایی می‌کرد تصاویر ریز و درشتی بود از زین العابدین بن علی رییس جمهور این کشور بود که در همه جا دو دست خود را بر سینه گذاشته بود. و مثل همه رهبران کشورهای عربی که ژست دموکراتیک به خود می گیرند اما نظامی دیکتاتوری بر کشورشان حاکم استف بر این کشور آفریقای حکومت می کرد. بن علی دومین رییس جمهور این کشور بعد از حبیب بورقیبه بود که نزدیک به ۲۴ سال بر این کشور حکومت می کرد و با تغییر قانون اساسی حکومت مدام العمری را برای خود مهیا کرده بود. انتخابات در این کشور فرمایشی و مجلس این کشور عملا هیچ نقش قانون گذاری ندارد. مجلسی که در سال تنها یکبار جلسه رسمی دارد.

سال ۲۰۱۱ برای زین‌العابدین ۷۴ ساله شروع خوبی نداشت، در مدت کمتر از یک ماه از خودسوزی یک دانشجوی بیکار در تونس که به اعتراضات اجتماعی و کشتار معترضان انجامید،۲۴ سال دیکتاتوری او را درهم پیچید و جوانان تونسی با استفاده از شبکه‌های اجتماعی توانستند به گونه‌ای صدای خود را به گوش جهانیان برسانند که دولت‌های  فرانسه و آمریکا، از متحدان “بن علی” ناگزیر شدند دست رد برسینه وی زنند.

˝محمد البوعزیزی˝ سبزی فروش جوانی که با داشتن مدرک لیسانس به علت نیافتن کاری در خور به این شغل روی آورده بود، در شهر کوچک سی دی بوزید از سوی پلیس تحقر می‌شود و گاری‌اش ضبط می‌شود، در اعتراض به این امر دست به خود سوزی در ملاعام می‌زند و مرگش باعث برافروخته شدن اعتراضات شدیدی در سراسر این کشور و به دنبالش فرار دیکتاتور می‌شود.

راهنمای تونسی تور که استاد دانشگاه هم بود، می گفت حبیب بورقیبه به تلوزیون علاقه و اعتقاد زیادی داشت و تلوزیون را به این کشور آورد و تقریبا هر شب از طریق تلوزیون نیم ساعتی برای مردم صحبت می کرد و زین العابدین بن علی به کامپیوتر علاقه دارد و برای راه یافتن کامپیوتر به خانه مردم نونس، دستور داده که دولت به هر خانواده، کامپیوتری را به قیمت ارزان تحویل دهد. یقینا اگر بن علی می دانست که روزگاری جوانان سرزمینش با استفاده از همین وسیله و راه یافتن به اینترنت و استفاده از شبکه‌های اجتماعی زمینه سقوط حکومت و فرار شبانه‌اش از کشور را فراهم می‌کنند، این کار را نمی کرد.