شام آخر در شام

درین قحطْ سالِ دمشقی
اگر حرمتِ عشق را پاس داری
تو را میتوان خواند عاشق،
وگرنه به هنگامِ عیش و فراخی
به آوازِ هر چنگ و رودی
توان از لبِ هر مُخَنَّث
رَهِ عاشقی را شنودن سرودی.

امشب أخرین غربت نوشته ام را در دیار شام می نویسم. با پایان یافتن ماموریت دو ساله ام ، فردا شب بعد از دو سال اقامت در میان دمشقی ها به ایران عزیز بر می گردم.
امشب (یکشنبه ۲۶ شهریور) در مجتمع امام خمینی دمشق مراسم خداحافظی همکارانی که ماموریتشان پایان یافته بود برگزار شد.
امید دارم بعد از بازگشت به ایران بتوانم یادداشت های این دوسال را که هنوز فرصت انتشارشان را نداشته ام در معرض مخاطبان آشنایم قرار دهم. تنبلی و درگیری های کاری و شخصی مانع به روز رسانی وبلاگم در طول این مدت بوده است. ان شاءالله بتوانم این کم کاری جبران نمایم.
با این نوشته از تمام دوستان ایرانی و غیر ایرانی ام که در سوریه و لبنان آشنا شده ام خداحافظی می کنم.

دوشنبه بیست و هفتم شهریور ۸۵