لبنان، سرزمین الارزهای زیبا، در آتش صهیونیستها

هفته پیش که به لبنان رفته بودیم به گشت وگذار در شهرهای جبیل ، جونیه ، بیروت، دیرالقمر، بیت الدین و… سپری نمودیم. در همه این شهرها فستیوال هایی در حال برگزاری بود . برگزاری این فستیوالهای فرهنگی و هنری و… در ابام تابستان هر سال بیشتر با هدف جلب توریست و شناساندن این شهرهای زیبا به بازدیدکنندگان از آنها می باشد. و انصافا توریستهای زیادی در این ایام به لبنان آمده بودند. سفر خود به شهرهای جنوبی لبنان ) جمله صور و صیدا ) را به هفته بعد موکول کردیم. اما متاسفانه این روزها لبنان در بدترین وضعیت خود در طی سالهای اخیر به سر می برد. لبنانی که توانسته بود طی چند سال گذشته با عبور از جنگهای داخلی و با بازسازی زیرساختهای اجتماعی و اقتصادی به رشد اقتصادی چشمگیری در منطقه دست یابد این روزها در آتش شرارت و غضب اسراییل می سوزد. و به کشور جنگزده و ویرانی مبدل گشته است.
لبنان امروز با لبنان هفته پیش که ما دیدیمش بسیار متفاوت است. لبنان امروز تقریبا هیچ جاده و راه ارتباطی ندارد. فرودگاه بیروت به ویرانه ای مبدل گشته است و هیچ هواپیمایی نمی تواند دیگر در آن نشست و برخاست کند. تاسیسات برق و انرژی لبنان تخریب گشته است. تمام پل های جاده ها نیز مورد اصابت موشکهای صهیونی واقع شده است. راه ارتباطی بین دمشق و بیروت با حمله جنگنده های اسراییلی قطع شده است. مردمان نیکومرام و باصفای لبنان شرایط سختی را در نبود آب ، برق، سوخت و … طی می کنند. اما این بار نیز مثل همیشه و همچون ترازدی غمبار غزه جهانیان چشم خود را بر تجاوزات وحشیانه صهیونیستها بسته اند.
لبنان امروز یک تراژدی است و قصه آن را باید با آب چشم نوشت.

(شنبه بیست و چهارم تیر ۱۳۸۵ )